Om precies te zijn de Baltische vloot, in 1905. Rusland was in oorlog met Japan en aan het verliezen. De Zwarte Zeevloot mocht volgens verdrag niet voorbij Istanboel varen. En de vloot in het Verre Oosten was vernietigd. Dus dan maar de Baltische vloot to the rescue!
Een verouderde vloot, met ongetrainde manschappen, als de dood voor Japanners. Dat bleek tijdens de tocht van St. Petersburg naar Japan wel. Zelfs voor de kusten van Zweden en Denemarken dachten ze Japanse torpedoboten tegen te komen en op Japanse zeemijnen te stuiten.
42 schepen vertrokken. Het vlaggenschip liep vrijwel meteen vast, een andere kruiser verloor haar anker. Nog twee andere schepen ramden elkaar en één ervan moest terug voor reparaties. De matrozen waren inmiddels compleet paranoia over Japanse dreiging, en toen twee Russische vissersboten een boodschap kwamen brengen werden ze onder vuur genomen. Ze kwamen er zonder een schrammetje vanaf. Voor de kust van Denemarken seinde één van de schepen dat ze werd aangevallen door 8 Japanse torpedoboten. Toen anderen te hulp schoten zagen ze nog geen kano.
Eenmaal op de Noordzee kwamen ze wat Engelse vissersschepen tegen. Maar ze dachten dat het Japanse torpedobootjagers waren. 10 minuten vuurden ze op de vissersschepen. Één van de Russische schepen, de Kamchatka, vuurde meer dan 500 granaten af. Zonder doel te treffen. Op een ongewapende tegenstander. Er zonk 1 Engels schip, twee Russische werden beschadigd. 4 doden waarvan twee aan Russische zijde. Nogmaals, de engelse vissers konden niet terugschieten en ook niet weg, doordat hun netten in het water hingen. De Russische matrozen vermoordden meer vrienden dan vijanden.
De Engelse regering kon er niet mee lachen met dit Doggerbank incident. Een oorlog werd net voorkomen maar de Russen mochten niet door het Suezkanaal. Dat vergrootte de reis naar 29.000 kilometer, om Kaap de Goede Hoop heen. En volgens maritiem recht mocht een haven geen steenkool verkopen aan een oorlogsvloot. Armiraal Rozhdestvenski moest dreigen, smeken en inventief zijn om zijn vloot varende te houden, in havens als Tangier en Dakar. In tangier trok een anker van een van de Russische schepen ook nog de onderzeese telegraafkabel van Afrika naar Amerika kapot.
Als de admiraal al aan steenkool kon komen vulde hij zijn schepen tot de nok. Zijn manschappen zijn waarschijnlijk de enigen ooit die op zee stierven aan stoflongen. Bij een zeebegrafenis van één van de matrozen, loste de Kamchatka een eresaluut. Per abuis niet geladen met een losse flodder maar met een granaat. Die doel trof op een van de andere schepen. 500 granaten op een engelse vissersvloot, geen treffer. Één eresaluut, raak.
De admiraal splitste zijn vloot om niet te hoeven wachten op de langzamere schepen. Onderweg probeerde hij zijn hopeloos onervaren manschappen te trainen. In Gabon konden ze de haven niet vinden. In de Indische Oceaan moesten ze oefenen door op een overbodig schip te schieten, voortgetrokken door een ander schip. 1 voltreffer. Op het trekkende schip. Tussendoor drukte de admiraal ook een muiterij de kop in. De Verrekijkers raakten ook op. De admiraal stond bekend om zijn woedeaanvallen en gooide dan vaak een verrekijker overboord. De vloot had een doos extra verrekijkers meegenomen.
Het Russische opperbevel besloot inmiddels een nieuwe vloot te formeren voor de oorlog in de Pacific. Maar er waren geen schepen. Behalve degene die Rozhdestvenski had achtergelaten. Het opperbevel wilde dat de twee vloten samen op zouden trekken naar Japan. En dus moest de admiraal wachten op de schepen die hij te langzaam vond. Temidden van een ware dierentuin, want de bemanning had in Madagascar veel inheemse diersoorten aan boord genomen. Vooral de kameleons raakten ze nogal eens kwijt, en op de Kamchatka werden veel bemanningsleden door slangen gebeten.
Langzaam waren de schepen inmiddels ze allemaal. Doordat ze in havens nauwelijks tijd hadden om steenkool in te nemen hadden ze al helemaal geen tijd om de schepen schoon te maken. Door de aangroei van zeewier en zeepokken waren de schepen inmiddels erg traag geworden. Te traag voor een zeeslag. Eindelijk, op 27 mei 1905, kwam het medische schip van de Russen een Japanse Torpedoboot tegen. En ze dachten dat het een Russisch schip was. Ze waren ook zo vriendelijk om het aanvalsplan van de Russen even door te seinen, voordat ze hun vergissing bemerkten.
Kort en goed, De Japanners verloren 100 man, de Russen meer dan 5000. En 21 schepen, tegen 3 van de Japanners. De zeeslag van Tsushima was de eerste keer dat een óosters land een Europese mogendheid versloeg. Met overmacht. De vrede werd twee maanden daarna getekend.
