Winner en Loser

Faith, Destiny, Belofte, Bikkel, Jonkvrouw, Tarantino en Rou’chainnelhey. Jep, allemaal echte voornamen, bedacht door ouders die hun eigen identiteit belangrijker vinden dan die van hun kind…

Robert Lane vond het ook geen punt om een sociaal experiment te maken van de namen van zijn zonen. In 1958 noemde hij zijn zoon Winner. Een paar jaar later noemde hij zijn 7e zoon Loser, naar verluidt omdat zijn dochter zei: ‘Als we een Winner hebben, waarom dan geen Loser?’

Geen speld tussen te krijgen natuurlijk, aldus geschiedde. En het experiment pakte wonderwel uit; Loser Lane werkt nu bij de NYPD als detective, in alle opzichten een maatschappelijk geslaagd mens. Zijn broer Winner Lane ziet hij alleen als Winner geld nodig heeft of in de dossiers; Winner is al meer dan 30 keer gearresteerd voor inbraak, geweldpleging enzovoorts.